مزامير


باب : ۱  ۲  ۳  ۴  ۵  ۶  ۷  ۸  ۹  ۱۰  ۱۱  ۱۲  ۱۳  ۱۴  ۱۵  ۱۶  ۱۷  ۱۸  ۱۹  ۲۰  ۲۱  ۲۲  ۲۳  ۲۴  ۲۵  ۲۶  ۲۷  ۲۸  ۲۹  ۳۰  ۳۱  ۳۲  ۳۳  ۳۴  ۳۵  ۳۶  ۳۷  ۳۸  ۳۹  ۴۰  ۴۱  ۴۲  ۴۳  ۴۴  ۴۵  ۴۶  ۴۷  ۴۸  ۴۹  ۵۰  ۵۱  ۵۲  ۵۳  ۵۴  ۵۵  ۵۶  ۵۷  ۵۸  ۵۹  ۶۰  ۶۱  ۶۲  ۶۳  ۶۴  ۶۵  ۶۶  ۶۷  ۶۸  ۶۹  ۷۰  ۷۱  ۷۲  ۷۳  ۷۴  ۷۵  ۷۶  ۷۷  ۷۸  ۷۹  ۸۰  ۸۱  ۸۲  ۸۳  ۸۴  ۸۵  ۸۶  ۸۷  ۸۸  ۸۹  ۹۰  ۹۱  ۹۲  ۹۳  ۹۴  ۹۵  ۹۶  ۹۷  ۹۸  ۹۹  ۱۰۰  ۱۰۱  ۱۰۲  ۱۰۳  ۱۰۴  ۱۰۵  ۱۰۶  ۱۰۷  ۱۰۸  ۱۰۹  ۱۱۰  ۱۱۱  ۱۱۲  ۱۱۳  ۱۱۴  ۱۱۵  ۱۱۶  ۱۱۷  ۱۱۸  ۱۱۹  ۱۲۰  ۱۲۱  ۱۲۲  ۱۲۳  ۱۲۴  ۱۲۵  ۱۲۶  ۱۲۷  ۱۲۸  ۱۲۹  ۱۳۰  ۱۳۱  ۱۳۲  ۱۳۳  ۱۳۴  ۱۳۵  ۱۳۶  ۱۳۷  ۱۳۸  ۱۳۹  ۱۴۰  ۱۴۱  ۱۴۲  ۱۴۳  ۱۴۴  ۱۴۵  ۱۴۶  ۱۴۷  ۱۴۸  ۱۴۹  ۱۵۰  

باب ۷۸


۱   ای قوم من، تعالیم مرا بشنویدو به آنچه به شما می‌گویم، توجّه نمایید.

۲   می‌‌‌‌خواهم با شما با مَثَلها صحبت کنمو شما را از اسرار گذشته،

۳   چیزهایی را که از نیاکان خودشنیده و یاد گرفته‌ایم، آگاه نمایم.

۴   ما اینها را از فرزندان خود مخفی نمی‌کنیم،بلکه آنها را برای نسلهای آینده بازگو می‌کنیمتا آنها نیز بدانند که،خداوند چه کارهای عجیب و شگفت‌انگیزی انجام داده است.

۵   خدا احکام و قوانینی را به قوم اسرائیلو به فرزندان یعقوب داد.او به نیاکان ما دستور دادکه آنها را به فرزندان خود بیاموزند،

۶   تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرندو به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.

۷   به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایندو آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد،بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.

۸   آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود،زیرا آنها کسانی بودند کهبه خدا وفادار نبودندو در ایمانشان استوار نماندند.

۹   طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند،در روز جنگ فرار کردند.

۱۰   آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردندو احکام او را بجا نیاوردند.

۱۱   آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.

۱۲   كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشاندر سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.

۱۳   خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه ‌داشتو آنها را از میان آن گذرانید.

۱۴   هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر،و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.

۱۵   در بیابان، صخره‌ها را شکافتو از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.

۱۶   او از صخره، چشمه به وجود آوردو آب را مانند رودخانه جاری ساخت.

۱۷   ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدندو در بیابان از او سرپیچی کردند.

۱۸   در دلهای خود، خدا را امتحان کردندو از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.

۱۹   علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند:«آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟

۲۰   درست است که او توانست صخره را بزندو رود جاری شود،آیا می‌تواند برای مانان و گوشت نیز فراهم کند؟»

۲۱   وقتی خداوند شکایت آنها را شنید،بسیار خشمگین شدو آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،

۲۲   زیرا آنها به خدا ایمان نداشتندو باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.

۲۳   ولی خداوند به آسمان فرمان دادو درهای آسمان گشوده شدند

۲۴   و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا رابر ایشان بارانید تا بخورند.

۲۵   بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردندو خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.

۲۶   به باد شرقی امر فرمود که بوزدو با قدرت خود، باد جنوبی را به وزش آورد.

۲۷   گوشت را مانند بارانو پرندگان را مانند ریگ کنار دریا از آسمان

۲۸   در بین اردو‌هاو اطراف اقامتگاه آنها فروریخت.

۲۹   پس همگی خوردند و سیر شدندو خدا، آنچه را که می‌خواستند به آنها داد.

۳۰   درحالی که لقمه در دهان ایشان بودو هنوز مشتاق خوردن بودند،

۳۱   آتش خشم خداوند بر آنها شعله‌ور گردیدو نیرومندترین و بهترین جوانانشان را هلاک کرد.

۳۲   با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدندو با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.

۳۳   بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه،و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.

۳۴   هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت،بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودندو از صمیم دل توبه می‌کردند.

۳۵   آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاستو پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.

۳۶   امّا حرفهای آنها همه دروغ بودو از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.

۳۷   دلهایشان با خدا راست نبودو به پیمان خود با خدا وفا نکردند.

۳۸   امّا خدا با رحمت خود گناهانشان را بخشیدو آنها را نابود نکرد.او بارها خشمگین شدامّا خشم خود را فرو نشانید.

۳۹   او به یاد آورد که آنها انسان فانی هستندو مانند بادی هستند که فقط لحظه‌ای می‌وزد و دیگر بر نمی‌گردد.

۴۰   آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردندو او را رنجاندند.

۴۱   آنها بارها او را آزمایش کردندو خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.

۴۲   قدرت عظیم او را فراموش کردند،و روزی که او آنها را از دست دشمنانشان آزاد کرد، به یاد نیاوردند،

۴۳   زمانی که او قدرت عظیم خود را با معجزات و عجایب،بر منطقهٔ صوعن در سرزمین مصر آشکار کرد.

۴۴   آب رود‏ها را به خون تبدیل کرد،طوری که مصریان آب برای خوردن نداشتند.

۴۵   و انواع پشه‌ها را فرستاد تا آنها را بگزندو قورباغه‏‌هایی که آنها را هلاک می‌کردند.

۴۶   کِشت و زراعتشان راو محصول زحماتشان را خوراک ملخها ساخت.

۴۷   تاکستانهای ایشان را به وسیلهٔ تگرگو درختان انجیرشان را با سرما از بین برد.

۴۸   رمه‏‌ها و گلّه‏‌هایشان را با تگرگو رعد و برق نابود کرد.

۴۹   او خشم هولناک و غضب خود رامانند فرشتگان مرگ فرستاد.تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.

۵۰   او از خشم خود دست نکشید،بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.

۵۱   تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.

۵۲   آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کردو آنان را در بیابان هدایت نمود.

۵۳   او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند.امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.

۵۴   او آنها را به سرزمین مقدّس خود،بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.

۵۵   ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راندو سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کردو به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.

۵۶   امّا آنها بار دیگر طغیان کردندو خدای متعال را امتحان نمودندو دستورات او را اطاعت نکردند.

۵۷   مانند نیاکان خود به راه کج رفتند،و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.

۵۸   با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر،آتش خشم او را برافروختند.

۵۹   چون خدا آن وضع را دید به خشم آمدو قوم اسرائیل را از حضور خود راند.

۶۰   خیمهٔ شیلوه را-‌که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.

۶۱   به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرتو جلال او بود، به یغما ببرند.

۶۲   او از قوم خود خشمگین شدو آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.

۶۳   جوانانشان در آتش جنگ سوختندو دختران جوان بی‌شوهر ماندند.

۶۴   کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدندو بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.

۶۵   سرانجام، خداوند مانند کسی‌که از خواب بیدار شودو مانند پهلوانی سرخوش از شراب، برخاست.

۶۶   دشمنان خود را به عقب راندو برای همیشه خجل و رسوا ساخت.

۶۷   خانوادهٔ یوسف را رد کردو طایفهٔ افرایم را نپذیرفت،

۶۸   بلکه طایفهٔ یهودا را،و کوه صهیون را که دوست می‌داشت، برگزید.

۶۹   در آنجا معبد بزرگ خود راکه چون آسمانو زمین استوار و پایدار است، برپا نمود.

۷۰   بندهٔ خود داوود را برگزید،او را از چراگاه گوسفندان بیرون آورد،

۷۱   جایی که گوسفندان پدرش را شبانی می‌کرد،تا شبان قوم او،یعنی بنی‌اسرائیل باشد.داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی،پیشوایی آنها را به عهده گرفت.

۷۲   داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی،پیشوایی آنها را به عهده گرفت.


radiosedayeenjil@gmail.com


+۱ (۸۱۸) ۷۵۱ ۹۷۲۶


رادیو صدای انجیل در شبکه های اجتماعی



اپلیکیشن رادیو صدای انجیل


استفاده و به اشتراک گذاری مطالب وب سایت با درج نام منبع ( وب سایت و لینک وب سایت ) بلامانع است. و خوشحال می شویم لینک مطالب وب سایت را با دیگران به اشتراک بگذارید (( آنچه می کنیم برای جلال نام خداوند است))