---

مزامير

باب ۱

---

۱   ‌خوشا به حال کسی‌کهبا شریران مشورت نمی‌کندو به راه گناهکاران نمی‌رودو با مسخره‌کنندگان همنشین نمی‌شود،

۲   بلکه خوشی او اطاعت از شریعت خداوند استو شب و روز به دستورات او می‌اندیشد.

۳   او مانند درختی است که در کنار نهر آب کاشته شده باشد،میوهٔ خود را در موسمش می‌دهدو برگهایش پژمرده نمی‌گرددو در همهٔ کارهای خود موفّق است.

۴   امّا شریران چنین نیستند.بلکه آنان مانند کاهی هستند که باد آنها را پراکنده می‌سازد.

۵   بنابراین شریران در روز داوری محکوم خواهند گردیدو در جمع ایمانداران نخواهند ایستاد.خداوند راهنما و حافظ نیكوکاران استامّا عاقبت بدکاران هلاکت و نابودی است.

۶   خداوند راهنما و حافظ نیكوکاران استامّا عاقبت بدکاران هلاکت و نابودی است.