---

مزامير

باب ۱۴۲

---

۱   نزد خداوند فریاد می‌زنمو با التماس از او کمک می‌طلبم.

۲   شکایات خود را به پیشگاه او عرض می‌کنمو مشکلاتم را برایش بیان می‌نمایم.

۳   وقتی طاقت من تمام شود،تو می‌دانی که چه باید بکنم.دشمنان در سر راه مندام گسترده‏اند.

۴   وقتی به اطرافم نگاه می‌کنم،کسی را نمی‌بینم که به کمکم بیایدو کسی به من توجّه نمی‌کند.

۵   خداوندا، برای کمک به درگاه تو رو می‌آورم،زیرا تو یگانه پشتیبانو همه‌چیز من در این زندگی هستی.

۶   به فریاد من گوش بده،زیرا که درمانده‌ام.مرا از دست دشمنان نجات بده،زیرا آنها از من بسیار قویترند.مرا از این بُن‌بست و پریشانی آزاد کن تا تو را ستایش كنم.آنگاه به‌خاطر نیكویی كه به من كرده‏ای،نیكوکاران مرا احاطه خواهند كرد.

۷   مرا از این بُن‌بست و پریشانی آزاد کن تا تو را ستایش كنم.آنگاه به‌خاطر نیكویی كه به من كرده‏ای،نیكوکاران مرا احاطه خواهند كرد.