---

مزامير

باب ۹۲

---

۱   شکرگزاری از تو، ای خداوند، چه نیکوست.نام تو، ای خدای متعال، شایستهٔ شکر و سپاس است.

۲   صبحگاهان به‌خاطر محبّت پایدارت،و شامگاهان به سبب وفاداریت تو را سپاس می‌گوییم.

۳   تو را با ساز ده تارو نغمهٔ بربط سپاس می‌گوییم.

۴   تو ای خداوند، مرا با کارهای عجیبت شادمان ساخته‏ایبنابراین به‌خاطر کارهایت با شادی می‌سرایم.

۵   ای خداوند، کارهای تو چقدر شگفت‌انگیزو افکار تو چقدر عمیق است.

۶   شخص نادان آن را درک نمی‌‌کندو احمق معنی آنها را نمی‌فهمد.

۷   اگرچه مردم شریر مانند علف هرزه برویندو اشخاص بدکار کامران گردند،سرانجام برای همیشه از بین خواهند رفت.

۸   امّا تو ای خداوند، تا ابد متعال هستی.

۹   دشمنان تو ای خداوند، هلاک خواهند گشتو مردم شریر پراکنده خواهند شد.

۱۰   تو مرا مانند گاو وحشی، قویو پُر از شادمانی ساختی.

۱۱   چشمانم نابودی دشمنانم را دیده،و گوشهایم فریاد شریران را شنیده است.

۱۲   نیکوکاران مانند نخل رشد نمودهو مانند سرو لبنان نمو خواهند كرد.

۱۳   آنها مانند درختانی هستند که در خانهٔ خداوند کاشته شده،و در معبد بزرگ خدای ما شکفته می‌شوند.

۱۴   آنها در زمان پیری نیز میوه خواهند داد،و همیشه سبز و شاداب خواهند بود،تا اعلام کنند که خدا عادل استو هیچ بدی در او نمی‌باشد.

۱۵   تا اعلام کنند که خدا عادل استو هیچ بدی در او نمی‌باشد.