---

مزامير

باب ۱۱۶

---

۱   خداوند را دوست دارم،زیرا او دعا و التماس مرا می‌شنود.

۲   او به دعای من گوش می‌دهد،پس تا پایان عمرم به درگاهش دعا خواهم كرد.

۳   خطر مرگ از هر سو مرا احاطه کردو فکر رفتن به گور مرا به وحشت انداختو درد و رنج وجودم را فراگرفت.

۴   آنگاه به حضور خداوند دعا کردم و گفتم:«خداوندا، از تو تمنّا می‌کنم که مرا نجات بده!»

۵   خداوند نیکو و مهربان است،خدای ما بسیار رحیم است.

۶   خداوند از بینوایان حمایت می‌کند.وقتی من در خطر بودم او نجاتم داد.

۷   ای جان من اکنون آرام باش،زیرا خداوند با من مهربان است.

۸   خداوند مرا از مرگ نجات بخشیدو اشک را از چشمانم پاک کردو پاهایم را از لغزش نگاه داشت.

۹   پس تا زنده‌امدر حضور خداوند راه خواهم رفت.

۱۰   حتّی وقتی به خود گفتم کهمن بکلّی نابود شده‌ام و در نهایت ترس گفتمکه بر هیچ‌کس نباید اعتماد کرد،ایمان خود را حفظ نمودم.

۱۱   در مقابل تمام احسانهای خداوندچه چیز به او تقدیم کنم؟

۱۲   پیالهٔ نجات را بر خواهم داشتو نام خداوند را سپاس خواهم گفت.

۱۳   آنچه را که برای خداوند نذر کرده بودم،در حضور همهٔ مردم به او ادا خواهم کرد.

۱۴   مرگ مؤمنینبرای خداوند بسیار ناگوار است.

۱۵   خداوندا، من بندهٔ تو،پسر تو و فرزند کنیز تو هستم،تو مرا از بندهایم رهایی دادی.

۱۶   پس قربانی شکرگزاری به پیشگاهت تقدیم خواهم كردو نام تو را ستایش خواهم كرد.در معبد بزرگ تو در اورشلیمو در حضور همهٔ قوم تونذرهای خود را به تو ادا خواهم کرد.خداوند را سپاس باد!

۱۷   در معبد بزرگ تو در اورشلیمو در حضور همهٔ قوم تونذرهای خود را به تو ادا خواهم کرد.خداوند را سپاس باد!