---

مزامير

باب ۱۴۷

---

۱   خداوند را سپاس باد!چه نیکوست که خداوند را با سراییدن سرود ستایش کنیم،ستایش خداوند بسیار مناسب و لذّت بخش است.

۲   خداوند اورشلیم را دوباره آباد می‌کندو پراکندگان اسرائیل را جمع می‌سازد.

۳   او دل‏شكستگان را تسلّی می‌دهدو بر زخمهای ایشان مرهم می‌گذارد.

۴   او تعداد ستارگان را می‌‌داندو هر کدام از آنها را به نام می‌شناسد.

۵   خداوند ما بزرگ و قدرتش عظیم است،دانش و حکمت او بی‌کران است.

۶   خداوند، مسکینان را برمی‌افرازد،و شریران را سرنگون می‌کند.

۷   برای خداوند سرود شکرگزاری بخوانیدو با نوای بربط برای خدای ما بسرایید.

۸   او آسمانها را با ابر می‌پوشاندو برای زمین باران فراهم می‌سازدو سبزه‌ها را بر تپّه‌ها می‌رویاند.

۹   به حیوانات خوراک می‌دهدو جوجه کلاغها را غذا می‌دهد.

۱۰   به قدرت اسبها علاقه‌ای نداردو نیروی انسانها او را خشنود نمی‌سازد،

۱۱   بلکه رضامندی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارندو به محبّت پایدار او توکّل می‌کنند.

۱۲   خداوند را ستایش کن، ای اورشلیم!خدای خود را ستایش کن، ای صهیون!

۱۳   او دروازه‌هایت را بر روی دشمن محکم می‌بنددو ساکنان تو را برکت می‌دهد.

۱۴   او صلح را به مرزهای تو می‌آوردو انبارهایت را از غلّه پُر می‌سازد.

۱۵   او به زمین فرمان می‌دهدو فرمایشات او فوراً انجام می‌شود.

۱۶   زمین را با لحاف برف می‌پوشاندو شبنم را مانند گرد می‌پاشد.

۱۷   تگرگ را همچون سنگریزه می‌فرستدو کسی تاب تحمّل سرمای آن را ندارد.

۱۸   به فرمان او یخها آب می‌شوند، باد می‌وزدو آب جاری می‌گردد.

۱۹   کلام خود را به یعقوب بیان می‌کندو احکام و دستورات خود را به بنی‌اسرائیل می‌دهد.با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمی‌کند،زیرا آنها احکام او را نمی‌دانند.خداوند را سپاس باد!

۲۰   با هیچ قوم دیگری چنین رفتار نمی‌کند،زیرا آنها احکام او را نمی‌دانند.خداوند را سپاس باد!