---

مزامير

باب ۱۱

---

۱   من به خداوند توکّل دارم.چرا به من می‌گویید:«مانند پرنده به کوهها فرار کن.

۲   زیرا شریران کمان به دست گرفتهو تیر را به زه نهاده‌اندتا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.

۳   در زمانی که نیکی از بین رفته است،نیکان چه می‌توانند بکنند؟»

۴   خداوند در معبد مقدّس خویش است.تخت خدا در آسمان استوار است.او همه‌جا مراقب مردم استو هرچه می‌کنند، می‌داند.

۵   خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد.او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.

۶   بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستدو نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌داردو درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.

۷   خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌داردو درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.