---

مزامير

باب ۶

---

۱   خداوندا، نسبت به من خشمگین مباشو در غضب خود مرا تنبیه نکن.

۲   خداوندا، افسرده دلم، بر من رحم فرما؛بسیار ناتوانم، پس ای خداوند یاریم کن.

۳   جان من بشدّت پریشان است.ای خداوند تا به کی صبر کنم؟

۴   بیا ای خداوند و مرا نجات بده؛مرا به به‌خاطر رحمت خود رهایی ده.

۵   در دنیای مردگان یادی از تو نیستو کسی در آنجا تو را سپاس نمی‌گوید.

۶   از ناله خسته شده‌ام.هر شب سیل اشکدر رختخواب من جاری است.

۷   به سختی می‌توانم ببینم؛چشمانم ورم کرده‌اندزیرا از دست دشمنانم گریهٔ بسیار نموده‌ام.

۸   ای بدکاران، از من دور شوید،زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است.

۹   خداوند التماس مرا شنیدهو دعای مرا مستجاب نموده است.دشمنانم بشدّت شرمنده گردیدهو با خجالت از پیشگاه خداوند رانده می‌شوند.

۱۰   دشمنانم بشدّت شرمنده گردیدهو با خجالت از پیشگاه خداوند رانده می‌شوند.